Η Νικολίνα Τσομπάνη εκθέτει στο κέντρο της καλλιτεχνικής Ευρώπης. Στην πόλη του φωτός. Παρουσιάζει τα έργα της στο φιλότεχνο κοινό του Παρισιού. Οι αναγνώστες της τέχνης βλέπουν τα έργα της στην γκαλερί. Αποφασίζουν να τα κρατήσουν εκεί. Η απόφαση αυτή δείχνει την ποιότητα των έργων. Την αποδοχή της τέχνης της. Η πόλη αυτή είναι ένας χώρος όπου η τέχνη είναι παντού. Υπάρχει στους δρόμους. Στα δεκάδες μουσεία. Είναι στην καθημερινότητα τους. Το Παρίσι είναι το σπίτι της τέχνης εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Τα μάτια όλων εκπαιδεύονται καθημερινά. Οι εικόνες τέχνης είναι παντού. Αλληλεπιδρά πολύ φυσικά σ’ αυτό το περιβάλλον.
Στα έργα της βλέπεις σκληρές αντιθέσεις. Χρώματα γεμάτα. Αυτό δίνει ένταση και ζωή στην απεικόνιση. Βλέπεις και χρώματα απαλά αναμεμιγμένα.Τόσο απαλά που μόνο ένα έμπειρο μάτι μπορεί να τα διαχωρίσει. Στην απαλότητα αυτή βγαίνει όλο το συναίσθημα που πάντα υπάρχει στα έργα της.
Θα διακρίνεις την παιδικότητα που την διακατέχει. Θα δεις όμως και την άλλη πλευρά της. Την κριτική. Την καυστική κριτική. Μια σουρεάλ πλευρά των έργων της. Θα δεις να μπερδεύει το πραγματικό με το φανταστικό. Στόχος πάντα να εκφράσει συναισθήματα.
Στα συγκεκριμένα έργα βλέπεις την ένταση των κυμάτων. Η εικόνα τους σε κρατάει ανάμεσα στο φανταστικό και το ρεαλιστικό.
Σε κάνει να ΤΑ δεις!