Το πιο κόκκινο λευκό

Διαστάσεις: 85x64(cm)

Κορνίζα αντίκα σκαλισμένη στο χέρι.

Επεξεργασία της κορνίζας για να προσαρμοστεί και να ενσωματωθεί  με το έργο. 

Το έργο και η κορνίζα είναι δουλεμένα παραλληλα για να μας δώσουν το τελικό αποτέλεσμα.

Tο κυρίως έργο είναι δουλεμένο πάνω σε βαμβακερό καμβά με πάστα διαμόρφωσης.

Το πιο κόκκινο λευκό δεν μπορεί να είναι άλλο πέρα από αυτή την εικόνα!

Είναι μια εικόνα που βρίσκεται κάπου στον κόσμο. 

Κάπου δίπλα μας.

Είναι τόσο κοντά μας που όλοι την βλέπουμε μα κανείς δεν μιλάει ή και αυτοί που μιλάνε δεν βρίσκουν ανταπόκριση στα λόγια τους. Όλοι μαζί θα μπορούσαμε να σταματήσουμε το κακό που συμβαίνει γύρω μας, αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν να ακουστούν.

Δεν ακούγονται όμως, γιατί κάπου εκεί στον κόσμο υπάρχουν κάποιοι, μάλλον άνθρωποι πρέπει να είναι, δεν είμαι και πολύ σίγουρη, που δεν αφήνουν την ζωή να κυλήσει για όλους το ίδιο ομαλά, με τις ίδιες όμορφες μέρες και τις ίδιες συνθήκες για όλους όσον αφορά αυτό που εμείς οι άνθρωποι λέμε ζωή.

Όλοι έχουμε το δικαίωμα καθώς ερχόμαστε σ’ αυτήν την γη να ζήσουμε όπως θα θέλαμε έχοντας μια πατρίδα όπως λέμε, να μας φιλοξενήσει και στην οποία να ζήσουμε μια χαρούμενη ζωή που θα δώσει στον καθένα αυτό που επιθυμεί για να περάσει τα χρόνια που του έχουν γραφτεί από την μοίρα. 

Μια ζωή όπου θα δει τους κόπους του να πιάνουν τόπο, θα δεί τα παιδιά του να μαλώνουν, θα δει τους γονείς του να πεθαίνουν από φυσικά αίτια όταν έρθει η ώρα τους. 

Αντί αυτού όμως κουβαλάει αγκαλιά τα νεκρά παιδιά του. 

Θάβει βεβιασμένα τον σύντροφο του και οι γέροι γονείς αντί να φεύγουν ήρεμα, σέρνονται στα χαλάσματα που έχουν δημιουργηθεί πάνω στον κόπο των χιλιάδων ανθρώπων που πάλευαν για να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους.

Σ’ ένα αιματοβαμμένο παρόν, κόβεται ο δρόμος τους, και το μέλλον δεν υπογράφει τίποτα γι αυτούς.

Μην ρωτήσεις γιατί.

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σ αυτούς τους ανθρώπους που βρέθηκαν να παλεύουν με το αδιανόητο.

Κανείς δεν ξέρει γιατί τους στερεί την ίδια τους την ζωή.

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σ’ αυτά τα παιδιά γιατί τους στερεί τους γονείς.

Γιατί αφήνει τις αυλές χωρίς τις παιδικές φωνές και χωρίς λουλούδια στα παρτέρια.

Μετά από τις κραυγές έρχεται η απόλυτη σιωπή, και ξαφνικά όλα γύρω γίνονται κόκκινα. 

Τόσο άδικα κόκκινα.