Η γλώσσα της τέχνης είναι καθολική, ανεξάρτητα από τον πολιτισμικό, κοινωνικό, πολιτικό και θρησκευτικό μας υπόβαθρο.
Ο καλλιτέχνης, λοιπόν, πρέπει να δουλεύει με τρόπο τέτοιο ώστε να αφήνει πίσω του τη σφραγίδα της δικής του θέσης και άποψης, κοινωνικά αλλά και πολιτικά κάποιες φορές, με τη σκέψη πως αυτή είναι ικανή να επηρεάσει ανθρώπους σε όλο το πολιτισμικό-κοινωνικό στερέωμα.
Όλοι μαζί, κάτω από μια παγκόσμια ομπρέλα δημιουργίας, με μόνη κοινή γραμμή την αγάπη για την έκφραση συναισθημάτων και ιδεών, μπορούμε να οδηγηθούμε στο άνοιγμα νέων δρόμων στην παγκόσμια κοινότητα.
Ο καθένας θα βάλει τη δική του πολιτισμική ταυτότητα, συγχρόνως όμως αυτό θα ενωθεί με την ταυτότητα και τις ιδιαιτερότητες των υπόλοιπων πολιτισμών. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι σε όλα τα σημεία του πλανήτη, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και πολιτισμού, νιώθουν και επιθυμούν τα ίδια πράγματα.
Πάντα ο κάθε καλλιτέχνης έχει τον δικό του προσωπικό τρόπο να εκφράζεται. Η δημιουργία αυτή προέρχεται, εκτός από προσωπικές εμπειρίες και ανησυχίες, και από τον ιδιαίτερο τρόπο που ο καθένας μας αντιλαμβάνεται το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Ο καλλιτέχνης θα πρέπει να βρίσκεται σε μια διαρκή αμφισβήτηση και να τροφοδοτεί την σκέψη του θεατή εκ νέου, ώστε να δούμε μπροστά μας τους διαφορετικούς ή και τους νέους δρόμους που ανοίγονται, μέσω μιας νέας προοπτικής των πραγμάτων.
Οι άνθρωποι που γίνονται κοινωνοί των έργων αυτών, άμεσα ή έμμεσα, επηρεάζονται από αυτά με τρόπο τέτοιο ώστε να επαναπροσδιορίσουν τη σκέψη και τη θέση τους σε θέματα κοινωνικά, πολιτικά, προσωπικά και συναισθηματικά.
Με μέσο την τέχνη, κατορθώνουν οι άνθρωποι να αναγνωρίσουν τις κοινές ανθρώπινες πτυχές τους και να προσπεράσουν ευκολότερα τις πολιτιστικές και πολιτικές τους διαφορές.
Κανείς δεν πιστεύει πως η τέχνη έχει για τα πάντα τη λύση, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο ξεκουράζει τη σκέψη μας και λειαίνει τις αιχμηρές σκέψεις.
Σε έναν καπιταλιστικό κόσμο, το να επιλέξεις να είσαι καλλιτέχνης είναι από μόνο του πολιτική πράξη, καθώς η τέχνη μπορεί να επηρεάσει την πολιτική εξουσία και την κοινωνία.
Τέχνη να γίνεται!